Ghost of Yōtei’yi oynadıkça şunu hissettim: oyun acele etmiyor, seni yavaş yavaş kendi ritmine alıştırıyor. Hikâye spoilersız söyleyeyim, intikam ya da kurtarma klişesine yaslanmadan daha kişisel, daha içe dönük bir anlatım sunuyor. Karakterin yükünü, yalnızlığını ve aldığı kararların ağırlığını hissettiriyor.
Atmosfer tarafı zaten çok güçlü; Yōtei’nin eteklerinde geçen yolculukta sessizlik bile bir anlatı aracı gibi kullanılmış. Yan görevler ana hikâyeyi bölmek yerine besliyor, dünyayı tanımana izin veriyor. Ghost of Tsushima’dan gelenler için tanıdık ama daha olgun, daha dingin bir deneyim. Sabırla oynandığında gerçekten karşılığını veren bir oyun olmuş.